Bence kendimizi hiçbir zaman hazır hissetmeyiz. Ben tam 31 yalındaydım doğum yaptığında. Çocuğu tek başına büyüten süper annelerden oldum. Çok zorlandım. Hayatımda ilk defa ev kadını modeli oldum. Bu da zorladı beni. Şimdi 3 yaşında hala daha zorluyor. Ama şahane de bir şey. Gece yatmadan önce ‘seni yağmurlar kadar çok seviyorum, en sevdiğim arkadaşımsın sen’ diyen bir insan yaptım :)) 3 yaş sonrası kreşle birlikte biraz daha iyi oldu diyebilirim.
Ve evet, keşke daha erken evlenip de doğursaymışım diyorum. Çünkü bazen enerjim bitiyor.
Biz her şeye çocuğu da dahil ettik. Zorlandığımız noktalar da oldu. Mesela çadırda uyumak, denize girmek ona göre değil. 5 yıldız otel havuz insanıymış :) nasıl alıştırırsan öyle olmuyor bazı şeyler.
Bir de eş durumu da önemli. Gerçekten destek olmalı. Canı istediğinde değil, çocuğun ve annenin ihtiyacı olduğunda destek olan, baba olmaya hazır biriyse şahane olur.
Eşim benden daha istekliydi çocuk için. O yüzden ben kendimi hazırlamakla uğraşmadım, beklemedim. Biz kadınlara kodlanan bir yapı var. Hemen adapte olunuyor zor da olsa. Baba öyle değil. Eşim çok bocaladı, bocalıyor da hala. Onlar zamanla anlıyorlar. Mesela çocuk konuşmaya başladığında onların da babalığı daha çok oturuyor bence.
Ve olsun diye uğraşmayın. Korunmayı bırakın ve ovülasyona biraz dikkat edin yeter. Öteki türlüsü de stres yaratır bence.
Yumurta kalitesini de düşünmek gerekiyor. Zamanlamayı ona göre ayarlamak vs. Yani sonuçta gerçek olan bir şey var ki yaş ilerledikçe yumurta kalitesi de azalıyor. Ama sırf bu yüzden de çocuk yapılmaz.
En başta minicik bir canlı ve sadece siz varsınız onun için. Ağlamak istediğinizde ağlayamayacaksınız, yüzünüz az da olsa aşık olamayacak, tuvalete giremeyecek, yemek yiyemeyecek, meme emmesi bırakması,tuvalet alışkanlığı, okula alıştırma, uykusu, yaş krizleri vs hepsi dert, uğraş, sabır. Ermişlerden olmaya hazır olun :)
Ama bunlar da korkutmasın. öyle güzellikleri de var ki yazmaya, anlatmaya cümleler yetmez.
Dünya bok gibi evet, daha da bok gibi olabilir ama güzel bir insan yetişirse, dünyayı güzelleştirmek için bir adım daha atmış olursunuz. Ben böyle bakıyorum.
Ve mutlaka bence zorunlu da olmalı, çocuk yapmaya karar vermeden önce biraz kendi çocukluğuna inmeli insan profesyonel birinden destek alarak. Bu çok öneml benim fikrim.
Ben çok zorlandım bazı noktalarda ama şimdi yanımda. Elleri yanaklarımda uyuyor. Nasıl güzel kokuyor, huzur veriyor anlatamam. Hiç de pişman olmadım. Tek pişmanlığım daha erken olmaması ve babası :)))
Uzun oldu ama umarım yardımcı olmuştur.
Ne zaman isterse o zaman gelsin, en doğru şeyleri kendileri daha iyi biliyor zira ;)
0